Nie ma w tym absolutnie niczego złego, ba, doceniam kreatywne podejście do tematu, ale jeszcze bardziej doceniłbym, gdyby za dobrym pomysłem szło równie dobre wykonanie. Walka to bowiem absolutna męczarnia i to właśnie głównie ona sprawiła, że dość szybko Ghostwire: Tokyo przestało sprawiać mi jakąkolwiek radość z rozgrywki. Największym problemem jest tutaj praca kamery, mogąca poszczycić się precyzją godną zbębnionego hulaki, próbującego trafić kluczem w zamek. Celuje się po prostu źle, przez co każdy nietrafiony pocisk frustruje ze względu na towarzyszące mu poczucie niesprawiedliwości. Każda potyczka ciągnie się przy tym niemiłosiernie długo, a fakt, że przeciwników na mapie jest sporo, a walka z każdym z nich wygląda mniej więcej tak samo (zasuwanie na wstecznym), to każdorazowo, kiedy okoliczne lampy rozpalały się czerwony blaskiem, zwiastując nadejście demonów, ciężko wzdychałem.
Nie spać, zwiedzać!
Nawet poza walkami nie ma tu zbyt wiele do roboty. Shibuyi w żadnym razie nie można określić piaskownicą. Nie jest to problem sam w sobie. Nie każdy otwarty świat musi być piaskownicą, co udowodniła chociażby Mafia, ale tu naprawdę nie ma, co robić. Jasne, mamy całkiem sporo zadań pobocznych do roboty, możemy karmić pieski i odhaczać wszystkie punkty na mapie, by wykupić wszystkie przedmioty kolekcjonerskie ze sklepów, a za zdobyte doświadczenie wymaksować absolutnie zbędne drzewko rozwoju. Wszystko to zostało jednak wykonane nad wyraz przeciętnie i zdecydowanie często bez większego polotu, czyniąc Ghostwire: Tokyo niczym innym, jak wydmuszką.
Jeżeli jednak w grach cenicie eksplorację i potraficie zatopić w nich dziesiątki godzin na spacerowaniu i podziwianiu lokacji, to Ghostwire: Tokyo będzie dla Was, jak znalazł. Świat jest tu bowiem absolutnie przepiękny. Zlane deszczem i spowite śmiercionośną mgłą, puste uliczki Shibuyi niejednokrotnie zachwycają, kiedy w kałużach odbijają się neony i banery okolicznych biznesów. Nie będę w tym miejscu zachwalał, jak doskonale twórcy odwzorowali Tokio, bo absolutnie tego nie wiem. Nigdy tam nie byłem, a opieranie się na zdjęciach to trochę za mało, by móc ten aspekt ocenić. Nie zmienia to jednak faktu, że jego wersja z Ghostwire: Tokyo faktycznie sprawia wrażenie rzeczywistego miejsca, więc jest spora szansa, że jeżeli mieliście okazję Tokio odwiedzić, to grając w produkcję Tango Gameworks, rozpoznacie kilka charakterystycznych miejsc.
Tata, gra mi się zacina!
Żeby nie było zbyt słodko, to na sam koniec postanowiłem zostawić kwestię techniczną. Ghostwire: Tokyo na konsoli Xbox Series X działa zwyczajnie źle. W trybie jakości, ograniczającym zabawę do 30 FPS, może nie będzie to widoczne, ale jeżeli chcecie zagrać tak, jak Pan Gaben przykazał, to czekać Was będą notoryczne i rażące w oczy spadki klatek. Tryb wydajności chrupocze i grzechota aż miło, uprzykrzając tym samym życiem i jeszcze bardziej utrudniając okiełznanie topornej kamery. Znalazłem na to jednak pewne rozwiązanie – tryb 120Hz. To nieważne, czy Wasz telewizor pozwala na wyświetlanie obrazu w tej częstotliwości. Jeżeli nie, tym lepiej, bo zobaczycie tylko 60 FPS, nawet jeśli powyżej tej wartości byłyby jakiekolwiek dropy. Rozwiązanie to absolutnie głupie, ale działa i pozwala na cieszenie się płynną rozgrywką bez znaczącej utraty jakości obrazu.
Pustka nie tylko na ulicach
Ghostwire: Tokyo nie jest złą grą. Skierowano je raczej do specyficznego odbiorcy, który stawia eksplorację i grową turystykę ponad wszystko inne. Jeżeli należycie do tej grupy, to bez zastanowienia po Ghostwire: Tokyo sięgajcie. Nie powinniście być zawiedzeni, o ile temat Japonii nie wywołuje u Was reakcji alergicznej. Jeżeli jednak liczyliście na przyjemną grę akcji z intrygującą fabułą i ciekawą rozgrywką, to niestety trafiliście pod zły adres. Ghostwire: Tokyo poza ciekawym pomysłem na siebie i przepięknym światem nie oferuje absolutnie niczego. To produkcja absurdalnie nijaka, jak na to, co w zasadzie oferuje, a przy okazji zwyczajnie męcząca toporną rozgrywką.
Jeżeli nadal nie jesteście przekonani, to koniecznie sprawdźcie również nasze recenzje Ghostwire: Tokyo w wersji na Xbox Series S i PlayStation 5, a także posłuchajcie TrójKast #040 – Podbułki.
Udostępnienie kodu w żaden sposób nie wpłynęło na wydźwięk powyższej recenzji.
